Spektakl Teatru Oni „Pukanie, stukanie,... poetyckie Leś/ne gadanie”
Od czasu do czasu zderzamy się w sztuce z czymś, co pochodzi z natury - tak przyrody, jak i natury ludzkiej. Bez uprzedniego przygotowania, takie zderzenie potrafi odebrać oddech, zaskakując swoją dokładnością i bezwstydem.
Teatr Oni przy Centrum Kultury i Czytelnictwa w Serocku rozwija się od wielu lat. Ich podróż, wspólna i osobna, poznaczona jest wieloma przedstawieniami i niejednym poszukiwaniem. W minioną niedzielę, 16 czerwca, zobaczyliśmy efekt kolejnego rozdziału ich pracy, zatytułowany „Pukanie, stukanie,... poetyckie Leś/ne gadanie”. W inscenizacji wykorzystującej obficie utwory Bolesława Leśmiana, zobaczyliśmy naturę, ale też tak charakterystyczne dla niego, miłość i śmierć.
Marco Pierre White, brytyjski kucharz, który zdobył trzy gwiazdki Michelin, zwykł mawiać, że najważniejszą rzeczą, którą każdy szef kuchni musi zrozumieć, to że „jest tylko kucharzem wobec Matki Natury, która jest prawdziwą artystką”. Rolą kucharza jest tylko i wyłącznie wyłonienie jej walorów.
Podobnie na scenie, świadomy artysta może kierować się właśnie wyłonieniem takich walorów sztuki, które podkreślają to, co w żargonie teatralnym nazywamy sceniczną „prawdą”. Oddanie głosu pisarzowi, przyrodzie i jej okolicznościom. Przedstawienie miało odbyć się w ogrodzie CKiCz, ale warunki pogodowe nie pozwoliły na taką kolej rzeczy – niemniej jednak właśnie przez wzgląd na kierunek jaki wybrali aktorzy w swojej interpretacji, efekt końcowy nie stracił nic na swoim wyrazie. Prostota i szczerość wyrażone w spektrum zieleni.
Dziękując aktorom Teatru Oni, przygotowującej ich Betinie Dubiel oraz towarzyszącej im Annie Kopce, która użyczyła w spektaklu swojej wrażliwości i skrzypiec, nie sposób nie myśleć o pokorze wobec dziedziny sztuki, którą uprawiają, wyrażonej w słowach Marco Pierre White’a. Życzymy Wam dalszych poszukiwań i rozwoju w kierunkach, które do was przemawiają - mając nadzieję, że jeszcze nie raz podzielicie się z nami tym, co uda się Wam znaleźć!
